Ludwik Waryński ( 1856 – 1889 ) – był polskim działaczem i ideologiem polskiego ruchu socjalistycznego.

Od małego wychowywany w patriotycznej rodzinie, w której ojciec pomagał ludziom biorącym udział w powstaniu listopadowym. Studiował w Petersburgu na Instytucie Technologicznym. Jego głownym zainteresowaniem był socjalizm. Ludwik Waryński został wyrzucony ze studiów i od 1876 mieszkał w Warszawie. Tam zajmował się tworzeniem kółek socjalistycznych oraz gdzie założył partię robotniczą  którą nazwał Proletaryatem. Był także jej dowódcą, organizował, planował i układał program działań. Z obawy przed licznymi groźbami o trafieniu do aresztu wyjechał do Lwowa. Po krótkim czasie wrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie. Groźby zostały wprowadzone w życie i Ludwik Waryński został aresztowany przez carską policję w lutym 1879 roku. Sprawa w sądzie przeciwko  niemu miała miejsce w roku 1880 czyli 2 lata po uwięzieniu. Wyrokiem było 16 lat okrutnych katorg. Ludwik Waryński zmarł na gruźlicę w 1889 roku.