Jan Łaski – był arcybiskupem gnieździeńskim i prymasem Polski. Pełnił również funkcję kanclerza wielkiego koronnego, sekretarza królewskiego i działacza ruchu egzekucyjnego. Łącznik Polski ze Stolicą Apostolską. Największy mecenas sztuki wśród prymasów.

Życiorys

Jan Łaski urodził się w 1454 roku w Łasku, zmarł 19 maja 1531 roku w Kaliszu. Pochodził z rodziny bogatego szlachcica Andrzeja Łaskiego herbu Korab. Rodzina Łaskich była politykami, duchownymi, dyplomatami, senatorami czy urzędnikami. Jan Łaski należał do przedstawicieli obozu reformacji. W młodości uczył się u Andrzeja Góry z Mikołajewic. Nie udało mu się jednak uzyskać wyższego wykształcenia. W 1471 roku przyjął święcenia kapłańskie. Jego kariera rozwijała się w bardzo szybkim tempie. Był autorem reformy sejmu walnego oraz wydał Statut Łaski. Uczestniczył w V Soborze Laterańskim. Przedstawił na nim plan krucjaty przeciwko imperium osmańskiemu oraz Wielkiemu Księstwu Moskiewskiemu. Po śmierci Łaskiego jego prochy spoczęły w Gnieźnie.

Kościół

Odbył dziesięć synodów prowincjonalnych w Piotrkowie i Łęczycy. Starał się o kanonizację królewicza Kazimierza. Był zwierzchnikiem diecezji wrocławskiej i lubuskiej. Próbował zwalczyć luteranizm i był przeciwnikiem protestantyzmu. W 1510 roku został prymasem Polski i pełnił tą funkcję aż do śmierci. Chciał zreformować życie wewnętrzne kościoła. Uporządkował i ujednolicił liturgię. Rozpowszechnił kult świętego Wojciecha. Uzyskał dla siebie i swoich następców metropolii gnieździeńskiej tytuł stałych legatów papieskich.